2023’ün ilk gezisi için Kiklad Adaları’nın kışın canlılığını kaybetmeyen en büyük adası Naxos’u seçiyoruz.
Ocak ayının ortası, Cumartesi 06:30 Yolcular bavullarını Pire limanına sürükleyerek seyahat ettikleri geminin girişine doğru ilerliyorlar. Işıkları yanan otomobil ve kamyonlar kuyruklarda bekliyor, şirketlerin kiosklarında iki hatta üç çalışan halka hizmet veriyor. Kışın soğuğuna veya yazın koşuşturmasına sahip değildir, yumuşak havaya ve hoş bir hareketliliğe sahiptir. Biniyoruz ve feribot Paros, Naxos, Ios, Santorini’ye kalkıyor. Neredeyse dolu. Bütün bu insanlar kimler ve neden Agios Ioannis’ten bir hafta sonra orta ve güney Kiklad Adaları’na seyahat ediyorlar? Ada; “Aksine, gelecek sezon için iş rezervasyonu yapmak isteyen mevsimlik işçilerle birlikte,” diye açıklıyor bir bar çalışanı.
Apollonas plajı, Ocak ortası.
Etrafımızda tanıdık sahneler geçiyor. Bazı yolcular merdivenlerde uyurken, ekonomi sınıfı biletle diğerleri arabalar kurar ve boş bırakılmış havayolu tipi koltukları alır. Oturma odasında sıcak, ama aynı zamanda rahatsız edici çünkü hiç kimse tam olarak yerlerinde istedikleri gibi rahat değil, güvertede daha soğuk ama aynı zamanda daha fazla gülümsüyor herkes. Yolcular cep telefonu videoları veya eller serbest görüntülü görüşmelerle kendilerini uyanık tutarlar. Küçük çocuklu aileler sabahları uyanmaya, etraflarındakileri rahatsız etmeden sessizce masa oyunları oynamaya daha alışkın görünüyorlar.
Feribot öğleden sonra erken saatlerde Naxos’a varır. Diğerlerinden farklı olarak uyuşukluğa düşmeyen, ancak Ocak ayında bile hayatta olan parlak Kiklad adasına iniyoruz (19.812 daimi sakin, çoğunluğu burada yaşayan Naxos ve Küçük Kiklad Adaları belediyesine sahip). Naxos, etrafında bağlı olarak birçok uydusu bulunan bir merkez adasıdır. Bir hastanesi, bankaları, kamu hizmetleri var. Aynı gün gelen Pazar gazeteleri ile bir basın ajansı vardır, böylece deniz kenarında kahve içerken onları okuyabilirsiniz. Atina’nınkilerle karşılaştırılabilir restoranlara ve akşam saat on birde, Cumartesi gecesi mümkün olduğunca uzatmak istiyormuş gibi hala bir ses kontrolü yapan bar-müzik mekanlarına sahiptir. Canlı müzik başlayana kadar, Kostas Bigalis ve 90’lı yıllara damgasını vuran diğer şarkıcıları, limanın ışıklarının ve denizin siyah-mavisinin fonunda dinleyerek buzlu bir viski içiyorsunuz. Bu gösteri gözler için harika bir hediye.
Apollon’un Kouros’u, yaratılan taş ocağında 27 yüzyıl boyunca değişmedi.
Şehrin ve limanın dışında, Naxos adası, patates üreticilerinin, yetiştiricilerin ve aynı zamanda gezicilerin ülkesi ortaya çıkıyor. Chora’dan kuzey kesimindeki Apollon köyüne giden yol, 37 km’lik bir mesafeyi kapsayacak şekilde dönüşlere sahiptir. Yaklaşık bir saat istiyoruz. Ama ada yeşil, gökyüzü açık, yanındaki Paros, sadece çok uzakta görünüyor. Ufuktaki sönük Mikonos, Siros ve Tinos’tur. Apollon’un evleri beyaz, denizin suları sanki Haziran ayına kadar parlıyor. Normalde kapalı olan bir kafenin yarı açık bir kapısı vardır ve bazı arkadaşlara kahve ve tsipouro servis edilmektedir. Yerlilerin çoğu, köylerinin kışın sakin olmasından rahatsız olmamakla kalmaz, aksine dengelerini yeniden kazanırlar. “İnsanlarla yarım yıl, yalnız yarım yıl”, Apollon’daki slogan budur.
Köyün hemen üstünde, betimlemelerin adaletsizlik yaptığı bir anıt olan Apollon’un Kouros’u var, çünkü önemli olmaktan daha fazlası, muhteşemden daha fazlası. Ege’nin ortasında, turistik bir sahil köyünün yanında, 10 metre uzunluğunda ve 80 ton ağırlığında sırtüstü pozisyonda bir heykelin 27 yüzyıldır hayatta kaldığını kim aklında tutabilir? Ve hatta yaratıldığı antik taş ocağının kendisinde bile. Apollon’un Kouros’u (Flerio’daki diğer iki antik Naxos Kourosu ile birlikte), hayatında en az bir kez görülmesi gereken manzaralardan biridir. Çok değerli bir anıttır, çünkü antik çağda adalarda gelişen kültürün kilidini açmanıza ve daha iyi anlamanıza yardımcı olan bir müzede değil, doğal alanında bulunur.
Jeomorfolojisi, büyüklüğü ve konumu nedeniyle Naxos, farklı dönemlere ait olan ve yüzyıllar boyunca Ege’nin kültürel değişimlerini kanıtlayan çok sayıda anıta sahiptir. Apollonas’tan Chora’ya giden yolu geri alarak, anakaradan geçen ve Skados, Koronos, Moni’den geçen farklı bir yolu takip ediyoruz. Rotanın ortasında, kelimenin tam anlamıyla Naxos’un kalbinde, orijinali MS 6. yüzyılda inşa edilmiş, birbirine bağlı tapınakların tuhaf bir kompleksi olan erken Hıristiyan Panagia Drosiani. Erken Hıristiyan zamanlarının Ege mimarisinin nadir bir örneği, herhangi bir karmaşıklık veya abartı olmadan, manzaraya uyumlu bir şekilde uyuyor. Orijinal kilise üç adet tek odalı şapel ile tamamlanmaktadır. İnşaatın yanı sıra, Drosiani, 7. yüzyıldan 14. yüzyıla kadar ardışık katmanlarda boyanmış freskleriyle de ünlüdür. En özel olanı, birkaç sakallı genç bir adam ve aynı zamanda sakallı olgun bir adam olarak sunulan kubbede Mesih’in çifte temsilidir.
Drosiani’yi geride bırakarak, Chora’da demirlemeden önce, Agia Anna’da son bir durak yapıyoruz. Burada başka bir Naxos. Google’ın dijital haritasındaki 213 puanlı ve 4.3 yıldızlı plaja baktığınızda, her kum tanesinin turizm savaşına girdiğini hissediyorsunuz. Yazlık dükkanlar şezlong ve şemsiye topladı ve yine de kapalı bile olsa, varlıklarını hissettiriyorlar. Sazlıklar, platformlar, palmiye ağaçları, hepsi sadece Nakşa’da değil, düzinelerce Yunan adasında – ilkbahardan sonbahara kadar, doğal çevrenin, huzurun, manzaranın feda edildiği bu sürekli yuvarlak atışları göstermektedir. Bununla birlikte, Agia Anna parıldayan bir denizi ve geniş bir ufku ile benzeri görülmemiş bir güzelliğe sahiptir. 2023’ün ilk iki günlük gezisi, doğal olarak, mevsim nedeniyle, yaz aylarından daha ekonomik fiyatlarla hizmet sunan ve Atina’dan sadece beş saat uzaklıkta olan bir Kiklad adasında bu şekilde sona eriyor.
13:27
News
